Gerçek sorun, üretici emeğinin karşılığını alamaması, yok pahasına fındığını aracıya satmak zorunda bırakılmasındandır. Ünlü bir ekonomi yazarımızın dediği gibi, “fındığın sahibi yoktur” tekelciler gerçekleri suni gündemlerle örterek, sömürülerini başarıyla sürdürmektedirler. Bir önceki açıklamamızda İtalya’dan, İspanya’dan, Gürcistan’dan ve Azerbaycan’dan fındık üreticileri “Türk fındığının yanında, bizim fındığımızın değeri yok” bilgilerini sizlerle paylaştık. Avrupalı’nın yenmeyen fındığı, bizim fındığımızdan 4-5 kat niçin pahalı? Avrupa’da 1 kg iç fındık 45 avroya 185 TL Şehrimizde 75 TL, üreticnin nasıl soyulduğunun fotoğrafı değil mi?
Urfa’dan Karadeniz’in İşi Görülmez
TMO Fındık mı alıyor, Kavun, Karpuz mu alıyor? İç fındık bıçak ile kesiliyor, çürük diye ayrılarak randımana sayılmıyor, kavrulmuş denecek düzeyde kurumuş fındığımıza 5.40 -2.00 rakamlandırılarak işlem yapılıyor, iç fındığı kesen genç görevli belki de hayatında ilk defa fındık görüyor. Soruyorum niçin bu pırıl, pırıl fındığı ayırıyorsun? “ilerde çürür” diye cevap veriyor ve devam ediyor “bize böyle talimat verildi, gidin Ankara’dakilere söyleyin” bizlerde bu icatı çıkarıp uygulatanlara soruyoruz. Kime hizmet ediyorsunuz? Ziraat Odaları görmüyor mu? Neden susuyorlar? Bu işleme randıman ve kalite bakımı denmez, randıman katli denir. Onun için tekelciler 7 - 8 TL’ye fiyatları indirdiler. Geçen yıl yaşananları unutmadık, üretici fiyatlara direndi, pazara fındık indirmedi, kalemşorları “satmayın da görün” diye yerel bir gazetemizde manşet attı yazısına, hemen arkasından 14 TL’ye alınan fındık, 7-8 TL’ye düşürüldü. Bu yılda üreticiye yeni bir ucube yaşatılıyorken, Ziraat odaları fındık alım yerlerini hiç mi bakmadılar? Bu yılda yapılana bak, Fındığı ortadan kes, içine bak, çürük olmayan fındığı, çürüğe ayır, Bu üreticiye hizmet değildir. Tekelcilerin ekmeğine tereyağı sürmektir. Bizim kamu görevlilerine kötü söz söyleme ve saldırma gibi bir niyetimiz asla olamaz. Sorumlu bu ucube uygulamayı tatbik ettirenlerdir. Niçin Fiskobirlik’i yeniden yapılandırıp, gerçek üretici temsilcilerini bu işin başına getirip, dünya lideri fındığımızı, dünya markası yapmıyoruz? Sayın Ahmet Hamdi Gürdoğan, ihracatçılar birliği başkanı, perde arkasını çok iyi bildiği için, yaşananlara sabrı tükenmiş olacak ki; açıklama yapma zorunluluğu duydu. Ne diyor, “Urfa’dan Karadeniz’in işi görülmez. Fındığımızın kalite sorunu yoktur. Bahçe sorunu da yoktur. Fiyat sorunu vardır” diyor. İlimizde tütün ekimi yasak edildi, Fındık uluslararası tekellerin emrine verildi, şimdi sıra fındık bahçelerine mi geldi? Bir yazarımız “TMO’ da ilgisizlik had safhada, Fındığı tanımayan randımana bakıyor, her şey makinayla bakmakla olmaz. İşin aslını bilmek lazım”. İşin asılları iş başında olsa, milyarlarca döviz gıda ithalatına ödenir mi idi?
Fındık rekoltesi 700 bin ton olarak açıklandı. % 20 revize edildi. Pazara 350 bin ton fındık indirildiği söyleniyor. Fındığın yarısı nerede? Yıllardan beri söylüyoruz. Fındık harmana insin, üreticinin yazılı beyanına dayandırılsın, yalan, talan ortadan kaldırılsın. Herkes talandan yana mıdır? rekolte 1 milyon ton olsa da sorun yok, satarız diyenler nerede? Hepsi boş seda olarak belleklerde kaldı. Demek ki sorun uygulanan sömürü sisteminde. Fındığın anayurdu Doğu Karadeniz, gelin Doğu Karadeniz Fiskobirlik’ini, Doğu Karadeniz Üreticiler Birliğini kuralım. Bu uğurda ne kadar, kurum, kuruluş Ordu, Giresun ve Trabzon, Rize ve Artvin’de varsa birleştirelim, üretim ve pazarlama gücümüzü oluşturalım, daha fazla geç kalmayalım, tütün elimizden nasıl gitti ise, bu gidişle fındıkta gidecektir.
Editör: TE Bilisim
