Parası olan erkek güçlü, cilvesi ve güzelliği olan kadın güçlü!!!
 
Bilginin ,kültürün,adap ve haya’nın hiç geçmediği günleri de gördük ne yazık ki!
Biliyorum attığım başlık biraz sinir bozucu,bu nasıl bir bakış açısı diyorsunuz fakat eminim ki bir yandan da “evet haklısın” diyorsunuz...
Yanında taşıdığı kadının kilosunu sorun yapmayan,işten,güçten,hayatın koşuşturmasından kendini unutan kadına sevgiyle-şefkatle yaklaşan ve onu dünyanın en güzel kadınıymış gibi hissettiren adamlara ne oldu?
Nerede kaldı emek?
Nerede kaldı aile kavramı?
Neden hep bir fazlasını arar oldu bu erkekler?
Aradıklarının sonu olmadığını bile bile neden bu denli hâyâsızlaştı erkek zihniyeti?
Kadın güzelse,işveliyse mi hakediyor önemsenmeyi?
Bu noktada sorguluyorum erkek zihniyetini...
Ama bunu yapanlar hep sonradan görme,kendini bişey zanneden,para var güç var zihnindeki erkekler...
Ve bazı kadınlarda buna mahal veriyorlar ne yazık ki!!!
Onların kendini bi’şey görmelerini sağlamaktan vazgeçin kadınlar!!!
Sözüm sadece erkeklere mi? Tabi ki hayır!
Varlıkta-yoklukta kahır çeken,hastalıkta sıcacık çorbasıyla evin havasını değiştiren,vasıfsız diye adlandırılan simit satan kocasını yücelten,onurlandıran,hayat döngüsünde onu yüreklendiren anaç ruhlu kadınlarımıza da iki çift lafım var elbette!!!
Neden olduğunuzla yetinmiyorsunuz?
Kadınlık sadece giyinip süslenip caka satmak mı?
Evinle barkınla ilgilenceğine neden bir üst sıradakilerle yarışa girip edepsizleşiyorsunuz?
Güzelliğini işveni önce kendine sonrada eşine saklasan olmuyor mu?
Nedir seni bu düşünceye iten?
Bir çok şey sıralanabilse de bunun için ;asla kabul edilemez bu zihin!!!
Para güç değildir!
Güzellik artı değildir!
Hep şunu söylerim;
Evinin içinde, anasına-babasına,eşine-çocuklarına faydası ve iyi niyeti olmayanın asla ve asla dışarıda kimseye iyi niyeti olamaz!!!
Az biraz silkenmeli böyle düşüncede olanlar...
Huzur kendini bilmekte!
Huzur olduğunla yetinmekte!
Huzur karakterini satmamakta!
Huzur olduğun gibi(temiz)kalmaya ısrar etmekte!
Huzur evinin içinde!
Umarım sözlerim ağır olmamıştır birilerine!
Daha fazla dağılmadan özümüze dönmek dileğiyle...