Sonbahar geldi geliyor derken,sararmış yaprakların yok olduğunu izlerken buldum kendimi...
Ağaçların dalları yavaş yavaş aşağıya doğru eğilmeye başladı.kafa tutmaya çalıştığını görüyorum doğa'ya eğilmemek için lakin mümkün olmayandır kanunların getirdiklerine boğun eğmek...
Sonbahar ne lezzetli bir mevsimdir.
En çok aşkların yaşandığı, adına sonsuz şiirler- romanlar yazılandır...
Mevsimler tıpkı insanlar gibidir.
Gün geçtikçe sararıp yok oluyoruz.
İç dünya'mız geceye döndüğünde düşmemek için direniriz...
Kime ve niye kafa tuttuğumuzu bilmeden eğildikçe eğiliriz ...
Ve sonra virane bir ruh ile başbaşa kalırız...
Sonbahar güneşe ve rüzgara yalvarırcasına feryat eder ;şimdi değil eyy rüzgar,şimdi değil..biraz daha yavaş es düşürme yapraklarımı dalımdan nefes alamam ki dese de rüzgar daha hızlı eser ve biran önce diğer mevsim için doğayı hazırlar...ama bilir ki bir daha ki baharda yine dalları yemyeşil olacak!!!
Yıkılan kırılan ruhumuz ve bedenimiz de yalvarır aşkına ; ne olur yanımda ol sevgili gitme sensiz nefes alamam ki ölürüm dese de gücüne güvenip savururda gider sevgili...
Birdaha ki yaşanacak aşklara gücünün olmadığını bile bile...
Elbet yine güneş doğacak.
Sonbahar'ı sonbahar gibi
Aşk'ı da aşk gibi yaşayabilsek hiç sorun olmayacak...
Yaşanılası yaşamın içinde hiç birşey vazgeçilmez ve imkansız değildir!!!
Nezaman ve nerede duracağımızı bilsek herşey öyle lezzetli olacak ki, acı olarak gördüklerimizden dahi keyif alacağız!!!
Kışın ortasında bahar'ı yaşayabiliriz!!!
Sen güçlüsün ben aşık!!!
Bu iki kavramı yerinde akıllı oturtursak sanırım şahane ruh haline bürünürüz!!!
Ben güçlüyüm ve aşığım!!!
Sizlerde iç dünyanızda bunun farkına varın !!!
Daha mutlu olacaksınız eminim!!!
Aşk'la ve Güç'le kalınız!!!