“Yine cisil-cisil mi yağıyor yağmur, Uzunsokak’in taşlarına?
Ganita’nın kayalıklarında martılar gizliden gizliye öpüşüyorlar mı?
Trabzon’u düşünüyorum, Orhan Veli’nin İstanbul’una inat.”
İnançla yüklenmiş inatçı bir yapı ile Trabzon’u seven ve düşünen bir adamın öyküsü…
Trabzon’da önemli hizmet ve iz bırakan eski Belediye Başkanı Orhan Karakullukçu’dan söz edeceğiz.
Anavatan iktidarının 1983- 89 döneminin en kudretli başkanı. 50 yıllık Trabzon alt yapısını bitiren ve bunun bedelini de ödemek zorunda kalan, hizmet adamı Karakullukçu..
Bu hizmetlerin tamamında, genç bir gazeteci olarak tanıklık etmenin onurunu yaşıyorum.
***
Orhan Karakullukçu’nun yaşam öyküsünü ve yaptıklarını anlatmak kitaplara sığmadı, köşeme hiç sığdıramam. Bir köşesinden başlamak lazım.
Trabzon’a iz bırakanlardan, Trabzon sevdalılarından Milli Eğitim Bakanlığı eski müsteşarlarından Bener Cordan’i rahmetle, KTÜ eski rektörü, YÖK eski başkanı Prof. Kemal Gürüz’ü, eski valilerimizden Yılmaz Ergun’u, Enver Hızlan‘I saygıyla anıyorum. Trabzon’a hizmet eden ‘efsane’ isimlerdi. Trabzon’un onur abidesi, eğitim gönüllüsü eski Başkan Hasan Melek’e de iyi dileklerimizi sunuyoruz.
Efsane Belediye başkanı Karakullukçu’yu, eski valilerimizden Yılmaz Ergun’un rahmetli eşi Nuray ananın cenaze töreninde karşılaştık, uzunca sohbet ettik.
Dönüşünde 29.08.2016 tarihli ve imzalı “Vektör” başlıklı kitabını gönderdi. Vakit bulup okuyamamıştım. Geçen akşam baştan sona kadar okudum, inceledim.30 yıl önceki anılarımı tazeledim. Kendisine teşekkür ediyorum.
***
“Geriye dönüp baktığımda; hiç kimseye bilerek, kasten kötülük yapmadım. Hiç kimseye kin beslemedim, misillemede bulunmadım. Çok hatam oldu, tamir etmeye çalıştım. Yaşadığım hayatın zorluk ve talihsizliklerden şikâyetçi olmadım. Allah’ın takdiridir. Hep diri ve dik kalmaya gayret ettim” diye başlayan Karakullukçu devamında;
“Karadenizliyim fakat iyi yüzemem. Herkese öneririm ama bisiklete binemem. Kelimelerin birbiri peşine kem- küm etmeden dizilmesini isterim ama İngilizceyi fasih konuşamam. Sabredenleri severim ama çabuk kızarım. Kararlılığı inatçılık sayanları anlayamam. Ben, aklım ermeye, elim tutmaya, gözüm ileriye görmeye başladığından beri, üretmeye sevdalanmışım”
***
Hacı Bektaş Veli’nin;
“Hararet hardadır, sacda değildir;
Keramet baştadır, saçta değildir,
Her ne arar isen kendinde ara;
Kudüs’te, Mekke’de, Hac’da değildir” öğüdünü iyi anlayan, özümseyen ve yaşamına uygulayan bir kâmil insandır.
Çoluk-çocuk, genç-ihtiyar demeden; Trabzon’u sılaya çevirenlerin gurbete akın ettiği yıllarda: ünlü tarihçi, devlet adamı Mahmut Goloğlu gibi, özleyerek” Selam Trabzon’uma” diye şiirler yazdıran hasreti” yaşayamayacağım” diyerek Zigana’nın zirvesinden inip, Ganıta’nın denizine sevdalanan bir Trabzon aşığıdır.
Her işin başının eğitim olduğunu bilen, Hz. Ali’nin “Bana bir kelime öğretenin kölesi olurum” sözünü kendisine ilke edinen biri olarak öğretmenlerini hiç ama hiç unutmayan bir öğrencidir. Yaş 7’den 70’e geldiğinde bile; ”Bildiğimin öğretmeni, bilmediğimin öğrencisiyim” ile yaşayandır. Bu arada öğretmenlerin öğretmeni Osman Nuri Tonyalı’ya sağlıklar diliyoruz.
***
Ve de, Sabutay Hikmet Karahasanoğlu’nun;
“Trabzon’um benim, canımın içi,
Fındık kafkalları ve karayemişler,
Pafta pafta, çiçek çiçek içimde.
Kavakmeydan, Taksim, Değirmendere,
Öğrenciler görüyorum okullarına giden,
İçlerinden biri oluyorum yeniden”
Dediği gibi” Trabzon’um benim, canımın içi” diye bellediği işadamı olarak kazandırdıklarına birde belediye başkanı olarak yaptıklarını ekleyip” BELEDİYE BAŞKANLIK GÖREVİ, BENİM HAYATIMIN EN MUTLU, EN GURURLU,EN ŞEREFLİ YILLARDI” derken mutluluktan gözleri yaşaran adamdır o..
Sevgili eşiyle birlikte sağlık ve mutluluklar diliyorum.
Orhan Karakullukçu’yu köşeme sığdıramadım.