Batı Medeniyeti karşısında sözü keskin kılıç, sesi rehber.
Her türlü sosyal ve siyasi hastalıklar karşısında dik duran, direnen, eğilmeyen nevi şahsına münhasır bir şahsiyet.
O Akif ki dün olduğu gibi bugün de her bir harfi merhem, şaşmaz bir rehber.
Onu sadece edebiyat çerçevesine sığdırmak ne kadar da sığ bir tanım olur.
Hatta kendine yapılmış en büyük hakaret olur.
Evet o tam bir sanatçı, tam bir aksiyon adamıydı.
Derdi olan, davası olan; Türk-İslâm Medeniyeti'nin, toplumun derdini ilk sıraya koyan bir cesaret sembolüydü.
Bedir'den Malazgirt'e, Çanakkale'den Kurtuluş Mücadelesi'ne ve ilânihaye atiye kadar içselleştirdiği medeniyetiyle soluk alan, kalbiyle konuşan, zihniyle yol gösteren bir kalemşör.
Akif'i okumaktan ziyade anlamak mesele.
Onu anlamak, anlayabilmek bu toprakların sızısını, acısını, direnişini istiklal ve istikbalini de anlamak demektir.
Kirden ve riyadan arındırdığı kelâmıyla toplumun derdini onun kadar dert edinebilmiş bir isim bulmak çok zor.
Yaşadığı dönemde Batı'nın teknolojisi karşısındaki sözünü büyük bir silah olarak kullandı.
En güzel en etkili
cevapları kelime sanatıyla muhatabına sundu.
Akif bize, bu topraklara Türk İslâm Medeniyeti'ne kaynağını göstererek bir yol haritası çizdi.
Batı'nın aynasına göre kendimize çekidüzen verme yerine her şeye kendi Medeniyet aynamızla bakıp çekidüzen vermeyi vurguladı.
Derdi de ızdırabı da büyüktü.
Çünkü davası çok büyüktü. Hüsranın, helakın, mağlubiyetin acı ve gözyaşının nedenlerini mısraları ile ortaya saçıyordu.
Sözüyle uyuyanları, arafta kalanları, tereddüttekileri uyandırıyor; dik duranlara umut veriyordu.
İstiklal şairimizdir.
Evet.
Akif hem İstiklal Şairimiz hem de İstikbal Şairimizdir. Onun her sözü Türk-İslâm davasıyla başlar dini irade ve milli iradenin birleştirilmesi ile biter.
Her noktasında da her virgülünde de irade vardır, azim vardır.
Aralık ayı Mehmet Akif Ersoy'un hem doğum hem de vefat ayıdır.
Rahmetle anıyorum, ruhu şad, mekanı cennet olsun.
Muhabbetle.