Neden bu kadar kötüyüz?
 
Nereden kaynaklanıyor bu kötülük?
 
Aslında bunun cevabı çok net olarak biliniyor.
 
İnsanlarda yüksek derecede kıskançlık ve hazımsızlık duygusu var.
 
Ne yazık ki; bu kıskançlık ve hazımsızlıkların arkasında genellikle dost bildiğiniz insanların olması insana ayrı bir hüzün veriyor.
 
Ne zaman bu kadar kötü olduk?
 
Neden böyle kıskanç ve hazımsız bir toplum olduk?
 
Aslında hep kötüydü insanoğlu, fakat ne zaman bu rant-çıkar savaşları başladı,
insanlar daha da kötü oldu maalesef.
 
Her geçen gün daha da çok bozulan bir toplum haline dönüştük.
Toplumsal düşünce ayrımcılığı her geçen gün biraz daha artıyor.
Hatta artık öyle bir noktaya geldi ki, hastalıklı bir toplum haline dönüştük.
 
Şimdi gelelim yazımın başlığına;
 
Çamur Sahnesi!
 
Bu sahnesinin merkezi maalesef Trabzon!
 
Paranoyalar şehri, ağır kişilik bozuklukların olduğu yer.
 
Ve bu paranoyalar arasında susturulan ve ezilen temiz yürekli insanlar.
 
Allah rahmet eylesin, Salih Çamoğlu, aklıma geldi yazımı yazarken,
 
Taka Gazetesi’nin kuruluş aşamasında(2002) konuşmuştuk. Demişti ki bana:
 
‘Ahmet Bey, bu şehirde yasamak için iki ayrı Psikolog lazım size. Zira bu şehirde oynanan entrikalar, Bizans oyunları hiç bir şehirde yok.’
 
Çok haklıymışsın Salih bey, nur içinde yat.
 
Nitekim bu şehrin entrikaları onu da aldı götürdü bu dünyadan.
 
Adeta insan değirmeni olmuş Trabzon.
 
Bu şehrin gerçek değerleri bir, bir kaçıyor Trabzon’dan.
 
İşte bu paranoya şehirden uzaklaşmak isteyenlerden birisi de bendim.
 
Nitekim yorulmuştum ikiyüzlü insanlardan.
 
Ve 2015 yılında gazeteyi babama devrettim ve şehri terk ettim. Tüm köşe yazılarıma son verdim.
 
Artık kendi kabuğuma çekilmiştim.
 
 Yıllardır yazdığım şiirlerim türkülerim vardı, onları harmanladım, bir şiir kitabi yazdım
“ Ört Üstüme Sesini’
 
Ardından bir de şiir albümü yaptım: ‘Dolunay’
 
Güvercin Müzik etiketiyle çıktı.
 
Kısacası çok mutluydum, Zira insan olmadığı yerde mutluluk vardı.
 
Başlamış olduğum yeni şiir kitabımı ve romanımı bitirdim, bu sene baskıya girecek.
 
İnsanlardan uzak yaşadım, sürekli tatile çıktım, durmadan yeni şiirler türküler yazdım.
 
Bir çok sanatçıya besteler verdim.
 
Fakat beni yine rahat bırakmadılar, maksatlı saldırılara maruz kaldım.
 
Bazen soruyorum kendime; Neden bu kadar kötü oldu insanlar?
 
İnsanlığın sonuna mı geldik ne!
 
Kıyamet günümü yaklaştı, insanlar azdı artık azdı.
 
Allah sonumuzu hayır eyler inşallah.
 
Amin!