Bu zor zamanlarda ihtiyacımız olan birlik ve beraberliğimizi göremez olduk.
Mecliste bile  birinin ak dediğine diğeri mor diyor.
Kimse kimsenin fikrini beğenmiyor.
*
Artık hal/hatır dönemi bitti.
Eldeki,
Sözde "akıllı telefonlarla" sosyal medyayı izliyoruz aralıksız.
*
Ama ne var ki,
Hepimiz asosyal olmuşuz.
Zira artık soluğumuz kesilmiş,
Sesimiz çıkıyor.
hem nasıl çıksın ki.
Birimiz diğerimiz için yok hükmündeyiz.
*
Ta ki,
Bizi rahatsız edene kadar yok hükmündedir bir diğerimiz.
Mesela,
Birisi hemen yanımızda trafik kazası mı yapmış,
"Bizi bağlamaz" diyor,
Yanlayıp geçiyoruz.
Hatta ilgili yerlere dahi haber vermiyoruz.
*
Evlatlar bile artık,
Mensubu olduğu ailesinin izlerini taşımaz oldu.
Anne baba,
Muhafazakar,
Hatta Mutaassıp iken,
Artık evladı her şeye asi,
Her şeye isyankar...
Kardeş kardeşe uzak,
Dostluklar adeta tuzak...
*
Hani eskilerimiz,
"Kızın mı var derdin var" derlerdi ya,
Şimdi
Evladın mı var derdin var.
Çünkü her an her şey olabilir.
Başları belalara kalabilir.
*
Şimdi paran var mı derdin var.,
Zira o para,
Birden eriyip akabilir bir gecede.
*
Ya da muhtaç diye bir dosta verdiğinde,
geri dönmez bir türlü...
kaldı ki,
Gelse de kıymeti yoktur artık.
Ya eksilmiştir itibarı,
Ya da yıkmıştır dostlukları...
*
Evet,
Artık çek sular aktı altından köprülerin.
"Öyle söz senettir,"
"Erkek adamın ağzından söz bir kere çıkar."
"Kırk ölç bir biç" gibi kurallar hükmünü yitirmiştir günümüzde.
*
Ya da "Su büyüğün sus küçüğün" halleri de bitmiştir.
Su da, söz de; küçüğündür artık.
Zira herkes artık efendisini doğurmuş,
Seve seve büyütmektedir.
Yani eski camlar bardak oldu.