Ancak beklenen ceza veya sorumluluk alma adımları atılmadı. Tam tersine, Osayi-Samuel'in adı bir afişte büyük harflerle yazıldı ve akabinde sözleşmesi uzatıldı.
Bu olay, adalet duygusunun nasıl yok sayıldığının açık bir örneği. İstanbul'a dönen futbolcu, bir afişle ödüllendirildiği gibi, kulübünün de sözleşmesini uzatmasıyla takdir edildi. Ancak ne yargı, ne kulüp, ne de futbol otoriteleri bu skandalı ciddiye alıp bir ceza uygulamadılar.
Bu durum, spor camiasında adaletin sadece bir söylem olduğunu gösteriyor. Sporcuların, hatta ünlülerin, hukuki veya ahlaki sorumluluklarından muaf tutulduğu bir düzenin var olduğunu görmek şaşırtıcı değil. Ancak bu tür olaylar, adil olmayan bir düzenin sadece spor alanında değil, toplumun genelinde de kök saldığını gösteriyor.
Osayi-Samuel olayı, adaletin neredeyse tamamen göz ardı edildiği bir hikayeye dönüştü. Ancak bu durum, adalet arayışını sonlandırmak için değil, daha da güçlendirmek için bir çağrı niteliği taşımalıdır. Çünkü gerçek adalet, herkes için eşit şekilde işlemelidir, sporcuların veya ünlülerin statülerinden bağımsız olarak.
