Kara kış iyice bastırmış, dağlar, ovalar, patikalar kardan nasibini almıştı. Dondurucu soğuk kasıp kavuruyordu memleketi.
Kurtuluş Savaşı sürüyor, memlekette her kim var ise yaşına, geldiği yere, cinsiyetine aldırmadan üstüne düşen görevi yapmak için soğuğa  kıyasıya karşı mücadele veriyordu.
Gençler kadınlı erkekli cephede, yaşlılar evde ahırda mermi başında, kadınlar potin,çorap dikiyor her köşesi cepheye dönen memlekette vatan savunması için canla başla çalışıyordu.
Gece döşeğine bile yatmadan sabahın kör vakti yola düştü Fadime Bacı.
Nefesini kesen soğuğa aldırmadan sürdü kağnısını. Yanında şehitlerinin yadiğarı torunu Ali…
Daha dört yaşındaydı Ali.
Annesi, babası cephede savaşırken ölmüşlerdi. Anlayacağınız hem yetim, hem öksüzdü.
Mermileri gibi özenle yerleştirdi kağnısına Ali’yi. Ağlasa da, soğuktan titrese de durmadı Fadime Bacı.
Bir an önce cepheye varmalıydı.
Soğuktan eli ayağı buza dursa da yoluna devam etti Fadime Bacı. Yün çorapları ıslanıp taş kesse de ayağında o durmadı.
Kara, buza, ayaza aldırmadan çekti kağnısını kadın kuvvetiyle.
 
Bir ara uzakta bir karartı gördü.
Korkar sandınız ama korkmadı. Sürdü kağnısını karartının üstüne.
Karatı yanına yaklaştığında gözleri ışıldadı. Sıcacık oldu içi dışı.
Karşısında onlarca Mehmetçiği görmek bahara çevirdi kışa durmuş yüreğini.
 
Atlıların başında ki komutan yanına gelip sordu:
-Selam Bacım. Bu karda tipi de nereye böyle?
-Cepheye komutanım. Cepheye yetişmeye…
 
Hüzünlendi komutan, tuhaf bir gariplik sardı yüreğini. Mutlu oldu…
-Elleriniz dert görmesin Bacım. Siz olmasanız, biz bu savaşı zor kazanırız.
Derken kağnıda bir köşeye sinmiş bir halde soğuktan al al olmuş yanaklarıyla, atları seyreden Ali’ye gözü takıldı.
-Bacım, çocuğu da mı yanında götürüyorsun. Üşümüş yavrucak. Çuvalları neden çocuğun üstüne örtmüyorsun?
Fadime Bacı bir saniye bile duraksamadan verdi cevabı.
-A oğul bu çocuk şehitlerimin bana emanetidir. Bu mermiler de öyle. Çuvalları o mermilerin üzerinden alırsam hepsi nemlenir bir işe yaramaz.
Millet malına zarar gelsin istemem.
Sen öksüzü merak etme. Sokarım onu koynuma bu vatan ateşi içimde olduktan sonra hiçbirimize zarar gelmez!
 
Tam 95 sene geçti!
 
Ve bu gün Tunceli de iki asker, nöbet sırasında donarak öldü!
 
Demem o ki; hamaset dolu boş lafları bir kenara bırakın! Bu vatan hepimizin.! Bu vatanın her karışında hepimizin atasının emeği var.
Göz yaşı var!
Kanı var!
Canı var!
 
Başta ülkemizin kurucusu Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere, tüm şehitlerimize Allah’tan rahmet diliyorum.
En güzel, en anlamlı  milli bayramlarımızdan biri olan Cumhuriyet Bayramımızı kutlamamızda emeği geçen herkese saygı ve şükranlarımla…
 
Bayramımız kutlu olsun.