Ama hala bir çözüm yok. Okul problemini en ağır şekilde yaşayan Ayşenur Kardeşi Elanur’un da aynı problemleri yaşamasını istemediğini belirtti. Ayşenur Trabzon’da görme engelliler için hiçbir şey yapılmadığını, Annesi Rukiye Öztürk ise görme engelli çocuklarının artık fark edilmesini istiyor.
Bizi Kimse Görmüyor
Görme engelli, Kenan Oltan Lisesi Üçüncü sınıf öğrencisi Ayşenur Öztürk(18) yaşadıklarını anlattı. Trabzon’da ortaokul bulunmasını en ağır şekilde yaşadığını belirten Ayşenur kardeşinin de aynı problemi yaşamasını istemediğini ve yetkililerin görme engellileri görmediklerini ifade etti. Ayşenur; “Kenan Oltan Lisesi Üçüncü sınıf öğrencisiyim. İlkokulu karma okulda okudum köy okulunda, Ortaokul için Tokat’ta bulunan Görme Engelliler okuluna gittim yatılı bir ay dayanabildim sonra bir yıl ara verdim Erzurum’a gittim bir dönem orada kaldım ama ablam olmadığı için derslerim çok kötü gitti. Çünkü yardımcı olmadı hocalar.
Psikolojim bozuldu. Şimdi ise ablam sayesinde okul güzel gidiyor. Beni ablam çalıştırıyor. Ablam okuyor ben ezber yapıyorum. Sınavlarda arkadaşlar okuyor ben cevap veriyorum. Hocalarımda yardımcı oluyor. Tarih öğretmeni olmak istiyorum. Üniversiteye nasıl hazırlanırım nasıl giderim bilmiyorum ama çok çalışmam gerekiyor. Arkadaşlarım başladı bile çalışmaya. Sürekli okul değişmek zorunda kaldım. Görme engelliler üzerine hiç çalışma yok. Sınava hazırlanmak istiyorum kabartma test yok, kabartma kitap yok. Hiçbir çalışma yapılmıyor. Normal test çözemiyorum, kitap okuyamıyorum. Eğitim çok kötü bizim zaten eğitimimiz yok olan eğitimde iyi değil. Bizi kimse görmüyor. İnsanlar içinde kendimi tuhaf hissediyorum. Ablam hep bizi okutmak zorunda kalsın istemiyorum onunda bir hayatı olsun istiyorum. Başka insanlarla iletişim problemi yaşıyorum.
Fazlasını İstemiyorum Sadece Bir Sınıf İstiyorum
Görme engelli Elanur Öztürk Çamlık İşitme engelliler okulunda bu yıl mezun oldu. O da ablası Ayşenur gibi okul karmaşası yaşıyor. Yatılı okula gitmek istemiyor. Gidebileceği ortaokul yok. Yetkililerden sadece bir sınıf istediğini belirten Elanur; “11 yaşındayım. Biz bu sene iki kişi mezun olduk ama her yıl mezun olanları toplasak bir sınıf eder. Normal okula da gitsem ben yaparım güveniyorum kendime. Mors alfabesi ile eğitim gördük ama ben normal alfabeyi de biliyorum. Diğer okulumuzda bize hem kabartmalı hem normal yazı eğitimi verdiler. Okulum çok iyi ben kendime her alanda güveniyorum. Moda tasarımcısı olmak istiyorum ilerde. Elbise tasarımı yapıyorum. Resimler çiziyorum, şimdi elbise üzerine çizimlerim var. Ben insanlardan yapamadıklarından fazlasını istemem. Yani eğer olursa görme engelli bireylere yönelik sadece bir sınıf isterim başka bir şey istemiyorum. Ablamın yaşadığı problemleri yaşamak istemiyorum yatılı okulda başka şehirde okuyamam. Üniversiteye belki gidemem tasarım üzerine kendimi geliştiririm. ya da çocuk kitabı yazarım. Sekiz yaşından beri çizim yapıyorum. Dışarı çıkmayı sevmiyorum.”
Çalmadığım Kapı Kalmadı
Kızları Görme engelli doğan anne Rukiye Öztürk çocuklarının okul karmaşası yüzünden aşırı psikolojik sorunlar yaşadığı ifade etti. Anne Rukiye Öztürk şunları kaydetti; “okul için çalmadığım kapı kalmadı. Olmadı olmuyor valiye, milli eğitime bütün kurumlara gittim. 4 çocuğum var, 2 çocuğum normal 2 kızım doğuştan görme engelli doğdu. Eğitimleri çok zor oluyor. Normal lisede büyük kızım eğitim görmek zorunda kaldı. İlk ve ortaokulu çok problemli geçirdi sürekli okul değişmek zorunda kaldı. Küçük kızımda aynı problemleri yaşamasın. Küçük kızımda şimdi ortaokul açılmasa hem ortaokulu hem liseyi normal okulda okuyacak. Hiç kimse çaresine bakmıyor. Çocuklarım çok psikolojik sorun yaşadı çok ağır dönemler geçirdik. Normal okulda okumaları çok zor. Kimse bize nasıl okuyorlar normal okulda diye sormuyor. Evin cenaze evine döndüğü zamanlar oluyor. Yetkililer artık bir çözüm bulsun. Bakanımızdan, milletvekillerimizden rica ediyoruz görme engellileri fark edin artık.”
Sonay ÇALUK
Muhabir: TE Bilisim