ÖLMEDEN MEZARA KOYMAK

İnsanlar öldüğünde arkasından,musalladan itibaren konuşulan söz “rahmetli iyi insandı” Oysa bu sözleri söyleyenlerin bir çoğu,meftanın sağlığında,ona olmadık kötülükleri ya yüzüne karşı ya da arkasından tuzak kurarak yapmıştır. İnsanı hayata küstüren ve insan olduğundan utandırtacak muamelelere maruz kalan insanlar,adeta ölmeden mezara girerler. Ölmeden mezara giren bu insanlara öldükten sonra ağıt yakmak bile bir insanlık ayıbıdır. İnsanlar ölünce sadece iyiliğine konuşanlar,ölmeden önce,ölenin iyi yaptıkları şeyleri nedense söylemezler. İnsanlar doğar,büyür,gelişir ve ölürler. Ancak bu süreçte bazı işleri doğru,bazı işleri de yanlış yapabilirler. Sorun yanlış yapmakta değil,bilerek yanlış yapmakta yani kasten yapmaktadır. Yönetici olmakta böyle sorumlulukların zirve yaptığı yerlerdir. Bir derneğin,şirketin v.s. başkanı veya yönetim kurulu üyesi olmak,insana ahlaki ve vicdani sorumluluklar yüklemelidir. Eğer bir kurumun başkanı ve yönetenleri, ahlaki ve vicdani görevlerini yok sayar ve ona göre hareket eder ise,yönettiği kurumun sonu felaket olur. Bir kurumun başkanı veya yöneticisi,birlikte çalıştığı kişilere yan gözle bakamaz,onların yanlışı varsa dahi onu düzeltmenin yollarını bulmalıdır. Bir kurumun başkanı,sadece kendini yüceltip,diğer yönetici ve çalışanları yok sayarsa o kurumda başarı olmaz. Bir kurumun başkanı,kendi egoları için,yönetici veya çalışanları toplumun önüne atmayı adeta sıradan bir olay gibi görürse,o kurumda adalet,saygı ve sevgi olmaz. Bir kurumun başkanı,yönetici veya çalışanların görevlerini,onların dahi fikrini almadan yapmaya kalkarsa,o kurumda düzen kalmaz. Bir kurumun başkanı,kurumun gelir ve giderine bakmadan harcama yaparsa,kurumun kaçınılmaz şekilde iflasına neden olur. Bir kurumun başkanı,yönetimlerini oluştururken,kurumun ihtiyaçlarına göre değil de,kendi ihtiyaçlarına göre yönetim kurulu oluşturur ise,o kurulun başkanı yalnız kalır. Bir kurumun başkanı,istemediği yöneticinin istifasını sağlamak için,sıradan işler yaparsa,kurumu sıradanlaştırır. Bir kurumun başkanı,kendini orada tutabilmek için,koruyucu yerlere ulufe dağıtırsa,aslında kendi düşmanlarını yaratır. Bir kurumun başkanı ve yöneticisi,isteyen değil,istenilen olduğunu unutursa,ağlama duvarına döner. Bunları saymakla bitiremeyiz. Biz yine konumuza döner isek; İnsanı sağlığında ölmeden mezara koyanlar,insan öldükten sonra ağıt yakarak,kendilerini küçültürler. İnsana değeri sağlığında vermeliyiz. Bir insan sağlığında değer gördüğünü fark ederse,yücelir ve etrafını da yüceltir.