Yaylada Başlayan Sessiz Bir Dostluk
Of ilçesinde yaşayan ve yaz aylarını Bayburt’un Soğanlı Yaylası’ndaki Sırataşlar mevkiinde geçiren 65 yaşındaki Süleyman Saral, yalnız geçirdiği yayla günlerinde hiç beklemediği bir dost edindi: Bir tilki.
Yayla evinin yakınlarına her gün gelen tilkiyle arasında zamanla samimi bir bağ kuran Saral, bu sıra dışı dostluğu balık, et ve peynirle besleyerek güçlendirdi.
Doğanın sessizliğinde gelişen bu dostluk, yalnızlığın içinde sıcacık bir hikâyeye dönüştü.
Tilki Eliyle Beslenmeye Alıştı
Saral, tilkinin her gün belirli saatlerde evinin önüne geldiğini, ilk günlerde uzaktan izlemekle yetinen tilkinin zamanla kendisine alıştığını söylüyor.
Gün geçtikçe cesaretlenen tilki, artık Saral’ın dizine kadar yaklaşarak onun elinden yemek yiyor.
“İlk başta uzaktaydı. Sonra geldi, oturdum, çağırdım. Gelip yedi. Her gün biraz daha yaklaştı,” diyen Saral, tilkiyle dostluğunu cep telefonuyla kayda almayı da ihmal etmiyor.
Kedisi Tilkiyi Kıskanıyor
Süleyman amcanın yayla evinde bir kedisi de var. Ancak kedi, bu yeni dostluktan pek memnun değil.
Saral, gülerek anlattığı anekdotta, kedisinin tilkiyle olan yakınlığa zaman zaman içerlediğini söylüyor:
“Kedim hemen arkamda durur. Tilki gelince gözlerini dikip bakıyor, sanki ‘o kim’ der gibi… Kıskanıyor galiba,” diyen Saral, bu üçlü arasında geçen anları tebessümle anlatıyor.
Doğayla Kurulan Bağın Simgesi
Süleyman Saral ile tilki arasında oluşan bu bağ, insanla doğa arasında kurulabilecek güven temelli ilişkilerin ne kadar güçlü olabileceğini bir kez daha gösteriyor.
Vahşi bir hayvanla, önyargısız bir insanın dostluğu; doğanın, eğer anlayışla yaklaşılırsa, ne kadar sıcakkanlı karşılıklar verebileceğinin örneği niteliğinde.
