Bazı insanlar vardır…
Bir cümleyle, bir tebessümle, bir içtenlikle dokunurlar hayatımıza.
Konyalı Hasan Fehmi Kaya da onlardan biriydi.
Dört yıl önce sosyal medyada paylaşılan o kısa videoda, bir kahkaha arasında söylediği “Okumuş kadın, incinmişsin sen” sözü, belki de hepimizin kalbine işlemişti.
O cümlede hem hayatın yükü hem insanın kırılganlığı hem de Anadolu insanının o tertemiz içtenliği vardı.
Ve o söz, bir anda herkesin diline dolandı.
Ama o gülüşün, o sözün arkasında koca bir hayat vardı.
Yorgun bir beden, hasta böbrekler, geçim derdi, alın teriyle yoğrulmuş bir ömür.
Hasan, kamyonunun direksiyonunda sadece yük taşımıyordu.
Hayatın bütün yükünü sırtında taşıyordu.
Konya’da bir sabah…
Kamyonunun içinde sessizce bulundu Hasan.
Hayat son kez incitmişti onu
Beden oradaydı, ama ruhu sanki çoktan özgürlüğe kavuşmuştu.
42 VZ 153 plakalı kamyonu, onun son durağı oldu.
Oysa o kamyon, bir borcun değil, bir adamın onurunun simgesiydi.
Çünkü Hasan, borcunu ödeyebilmek için, ailesine helal ekmek götürebilmek için, böbrekleri iflas etme noktasındayken bile direksiyonu bırakmamıştı.
“Ben çalışmazsam evim dönmez” diyordu.
Ama kalbi dayanamamış, böbrekleri ağır yükü daha fazla kaldıramamış
Hayat, bazen en güzel gülüşleri en erken alıyor bizden.
Onun videosunu her izlediğimde içimden bir tebessüm geçerdi.
Sanki tanıdığım bir dostmuş gibi, mahallemden biriymiş gibi hissederdim.
O kadar sahiciydi ki…
Ne oyunculuk ne poz…
Saf, gerçek bir Anadolu adamıydı Hasan.
Gülüşüyle güldürür, sözüyle düşündürürdü.
Ve şimdi o gülüş, bir karede, bir videoda kaldı sadece.
Evet bu defa da incinmişsin Hasan kardeşim…
Ama artık bu dünyada değil, orada, incinmeyeceğin bir yerdesin.
Belki o tarafta yine bir kamyonun direksiyonuna geçtin,
Ama bu kez yükün hafif, yolların sonsuz, yüreklerin huzurludur.
Bazen sosyal medyada gördüğümüz o birkaç saniyelik görüntülerin arkasında nasıl bir hayatın saklı olduğunu unuturuz.
Gülüşüne baktığımız o insanlar, belki de gözyaşını içine akıtanlardır.
Hasan Fehmi Kaya da onlardan biriydi.
Yorgundu ama mücadele etti.
Hasta bedeniyle çalıştı.
Ve sonunda sessizce gitti.
Onu tanıyan tanımayan herkesin yüreğinde aynı cümle yankılanıyor bu defa
Dilerim gittiğin yerde incinmezsin Hasan kardeşim…
Hayat bazen bir tebessüm kadar kısa,
Bir “incinmişsin” kadar derin.
Ve Hasan bize, o kısa videoyla, bir ömürlük ders bırakıp gitti
İnsanı insan yapan şey, içtenliğidir.
Ruhun şad, mekânın cennet olsun güzel insan.
Gittiğin yerde artık ne borç var ne hastalık ne de yorgunluk…
Sadece huzur var.
Huzur içinde uyu gittiğin yerde kimse seni incitmeden.
