Şöyle bir etrafıma bakıyorum da Gördüğüm ve duyduğum şeyler karşısında resmen kanım donuyor...
Geçenlerde bir cezaevinde psikolojik destek adına başlatmış olduğum  proje için hükümlülerle birebir muhattap oldum...
Beş haftalık bir programın ilk dersiydi...
Yirmi beş kişilik katılım olmuştu...
İlk ders olduğu İçin onların kendilerini ifade etmelerini ve tanıtmalarını istedim...
Aslında ben biliyordum ki;orada bulunma sebepleri keyiften değil di lakin o kadarını da beklemiyordum açıkçası...
Mahkumlardan biri öyle kendinden emin ve yaptığı şeyle öyle övünerek anlattı ki gerçekten kanım dondu,ne diyeceğimi bilemedim...
Bizler her gün bu toplumun içinde hiç ama hiç bilmediğimiz kişilerle bir arada yaşıyoruz...
Çok dikkatli olmalıyız çok!!!
Kadın anlatıyor ; biz üç kişiyi vurduk...
Biz derken?
Eşim ve ben...
Neden?
Hakettiler...
Ölümü Kişiler hakeder mi ?
Onlar ölmek istedi bizde öldürdük...
Herkes haddini bilecek! 
Son bu cümleyi söylerken omuzlarını dikleştirdi,yüzüne alaycı ve gururlu bir tavır takındı... 
Belli ki yedi yıldır karı koca yattıkları cezaevinde yaptıklarından pişman olmamışlardı lakin benim merak ettiğim şey bu denli kötü ne Aralık olunmuştu...
Toplum neden bu kadar agresif ve hırslı...
Öğretmenini katleden gencecik çocuklar,minicik çocuklara tacizde bulunan koca koca adamlar,eşcinsel anaanneler,kapı cam indirip hırsızlık yapanlar...
Neler oluyor Allah’ım?
İyi şeyler olması İçin özellikle bu tarz kurumlarda eğitime ve sanata yönlendirecek projeler yapılmalı...
Bu anlamda sivil toplum kuruluşlarına ciddi anlamda iş düşüyor...
Ben inanıyorum ki sanata ve eğitime kendini veren bireyler doğru yoldan sapmazlar ,en azından kafaları iyi bir şeyle meşgul olurlar...
Sadece kendimizden meshul değiliz !
Aynı güneşin altında güneşlenip nefes aldığımız herkesten sorumluyuz diye düşünüyorum ve bunun İçin hepimiz el ele bir şeyler yapmalıyız!!!
Huzurlu ve paylaşımcı toplum olmak adına güzelliklerde buluşmak ümidiyle diyelim...