Ey düşman duy sesimi diyor, göğsüne vura vura Asiye anne.
Ses tonunu biraz daha yükseltip,eliyle de etrafındaki anaları göstererek:
Bizleri görüyor musun?
Görmüyorsan gör!
Bizler nene hatunların torunlarıyız!
Çanakkale’de,Uhud’ta,Samsun’da,Sakarya’da mermileri sırtında taşıyanlarız!
Bugün bizden aldığınızı sandığınız şehitlerimizi,biz Peygamber’ime komşu gönderdik.
Daha nice yiğitlerimizide,dokuz ay karnımızda taşıyıp yine komşu ederiz en Sevgiliye!
Ardından da bağırırız;
VATAN SAĞOLSUN,VATAN SAĞOLSUN diyerek!
Duydun mu ey zalim düşman;
Bitmez bu dünyada müslüman!
Duymadıysan duy!
Bizler Doğu türkistan’da,yetiş Allah’ım diye yakaran müslüman kardeşlerimize hatimler indirip,mazluma hakkaniyet diye çırpınan analarız biz!
ANAYIZ BİZ ANA!
Azerbaycan’da soykırım yapıldığında,kara kışa teslim olan dağlarda üç aylık donmuş bebeğini,bir anda göğsünden gelen süt ile yeniden canlandıran analarız biz!
Ey zalim düşman!
Korkmaz mısın mazlumun ahından!
Korkmaz mısın anaların ağıtlarından!
Sen aldıkça cân-ımın cânını,sakın sevinme!
Bilmelisin ki: bizim yiğidimizde çok mücahidimizde!!!