Bu hafta bizim rakibimiz Denizlispor ama tüm taraftarlarımızın aklı fikri hep Konya’daydı. Ama son haftalardaki vurdum duymazlık, bize çok puan kaybettirince şahsen bizim futbolcularımıza güvenemiyordum. Bakın bir takım bu kadar kısa zamanda, aniden yokları oynayamaz. Futbolcularımız son haftalarda adeta uyurgezer gibi sahada yürüyorlar. Bakın koşmuyorlar diyemiyorum yürüyerek oynuyorlar. Hal böyle de olunca da formda ve inanmış oyuncuları olan Başakşehir de aradaki puan farkını açmış oluyor.
 
Trabzonspor Denizlispor maç kadrosuna baktığımızda içim cız ediyor. Nedeni ise bu ideal kadroyla 5 hafta önce sakatlıklar olmadan oynasaydık şuanda lider bizdik.
Ama maalesef bizim sakatlıklar yıktı.
 
Bu haftaki rakibimiz düşme potasındaki Denizlispor’du. Oyuncularımızın sahaya çıkışlarını gözlemlediğimizde bir ekibin yıkılmışlığını göstergesi oluşuna tanık olduk. Bu şartlarda sahaya çıkan oyuncularımız maçın başında yine oyunu kendi sahasında kabul edip kontra ataklarla rakibi avlamaya çalıştı.
 
14’te Abdulkadir Ömür’ün nefes ara pasını iyi değerlendir ve açık akılcı bir vuruş yapan Ekuban, takımını öne geçirdi.
 
Golden sonra Trabzonspor geri yasalanır diye bekliyorduk, ama önceki maçların tam tersi ikinci golü atmak için hücum oyununu yeğledi.
 
İlk yarıda baya şut attık ama isabet kaydedemedik. Denizlispor’un işse tek bir pozisyonu vardı. Devre de Trabzonspor’un üstünlüğüyle bitti.
 
İkinci yarı santrayla birlikte Denizlispor’un golüne şahit olduk.
 
Golden sonra Trabzonspor atak oynamayı sürdürdü fakat hem direkleri geçemedi hem de Denizlispor’u pes ettiremedi. 74’te Sörloth direğe takıldık. 75’te kaleye giden topu Zeki Yavru kafayla çıkarttı. Biz gol atmayı beklerken 85’te Estupinan’la 2. golü atarak Trabzonspor’un fişini çekti.
Geçen haftada biten ümitlerimiz sona erdi.
 
Zaten maça çıkarken oyuncularımızın yüz hatları her şeyi bittiğini adeta anlatıyordur.
Bu sezon da böyle geçti ya kısmet gelecek sezona.