Trabzonspor’un lig tarihinde böylesine hiç rastlanmamıştır. 2018-2019 sezonunun sona ermesine iki hafta kala, rakip kaleye gönderilen şutların tam 25 tanesi direklere takıldı. Bu bir rekor olsa gerek. Sadece Trabzonspor değil başka hiçbir takımın bu denli direklere takıldığına şahit olmadım. Direklere takılan şutların yarısı gol olsaydı, takım bugün farklı bir konumda olabilirdi. Bu hafta oynanan Konyaspor maçında yine aynı senaryo yaşandı ve iki şut direklere takılınca maç berabere sonuçlandı ve bir puana razı olduk.

Bu Neyin Stresi Böyle

Özellikle son haftalarda takımda anormal bir düşüş yaşanmakta ve takım o kadar kötü bir futbol sergilemekte ki seyrederken inanın büyük sıkıntı yaşıyoruz. Lig dördüncülüğünü ve Avrupa kupalarına gitmeyi garantilemiş olmanın rahatlığı ile stresten ve baskıdan uzak olan Trabzonspor’un, saha içi organizasyonlarının etkili ve daha çeşitli olması gerekir diye düşünüyorum. Ünal hoca inatla takımı yavaş oynatarak sahada mücadele eden oyuncuların ayaklarına pranga vurmaktadır çünkü yavaş oyun bu takımın kimyasına göre değil.

Ligi Kafalarında Bitirmişler

Trabzonspor adına mücadele eden oyuncuların saha içi duruşu ve mücadele anlayışı, asla kabul edilebilir değil. Sanki kafalarında ligi bitirmişler ve zoraki olarak sahaya sürülmüşler. Ayağına top alan oyuncu boş bir arkadaşını bulamıyor, çünkü boş alanlara koşu yapıp top istemekten maalesef hiçbir oyuncuyu göremiyoruz. Defanstan çıkarken dikine ve hızlı oynama yerine, inatla yan top yapılması hem seyir zevki açısından çok sıkıcı bir hal alıyor, hem de rakibin yerleşmesini kolaylaştırdığı için Trabzonsporlu oyuncular rakibin arasında kaybolup gidiyorlar. Eğer bu oyun anlayışı takıma yerleştirilirse ve alışkanlık halini alırsa, ilerisi için büyük hayal kırıklıklarının yaşanması kaçınılmaz görünüyor.

Bu Yıl Beklentilerimizin üzerindeler

Her şeye rağmen takımın şu andaki konumu, doğruyu söylemek gerekirse beklentilerimizin üzerindedir. Bu başarı, takıma kazandırılan gençlerin enerjisi ve aidiyet duygularının sahaya tam yansımasıdır. Bu yıl Trabzonspor’un ve Ünal hocanın en büyük kazancı bu gençler olmuştur. Camia bu kazancını yeni sezonda artırarak devam ettirmelidir. Önümüzdeki sezon Trabzonspor’dan, şampiyonluktan ziyade öze dönüş programı kapsamındasürdürülebilir başarıları elde edecek geçlerin takım içindeki sayılarının artırılması ve bu takıma bir ekol kazandırılması yönündedir. Rakibe göre oyun tercihleri yapan değil, rakibin Trabzonspor’a göre oyun geliştirmesini sağlayacak anlayışı takıma oturtmaktır.